Αριδαία - ιστορία

Τα κτήρια στην περιοχή της πλατείας. Αρχές της δεκαετίας του 40.
 
 
Η ιστορία της Αριδαίας είναι σχετικά πρόσφατη.
 
Σύμφωνα με μαρτυρίες παλαιότερων, η Αριδαία κατοικήθηκε τον 18ο αιώνα. Μέχρι τότε αποτελούσε μία λιμνοθάλασσα περιτριγυρισμένη από βάλτους. Μαρτυρία κατοίκου αναφέρει ότι στην περιοχή της Όρμας (στις πρώτες πέτρες προς Αριδαία) βρέθηκαν οστά ψαριού διατηρημένα μέσα σε πέτρα. Το ψάρι χρονολογείται 145.000 χρόνια πριν. Ήταν ψάρι αλμυρού νερού και συμπεραίνεται πως η περιοχή ήταν καλυμμένη από θάλασσα. Ο πληθυσμός της επαρχίας κατοικούσε στα γύρω χωριά. Με το πέρασμα του χρόνου άρχισαν να προσφέρουν συνθήκες κατοίκησης (έσπασε το φράγμα του Αλώρου και τραβήχτηκαν τα νερά) οι περιοχές κοντά στα ποτάμια που τη διέρρεαν.
 
Κατά την τουρκοκρατία οι Έλληνες προτιμούσαν να ζουν στις ορεινές περιοχές μακριά από τα μάτια του Τούρκου δυνάστη (Σούλι, Μάνη, Σφακιά). Αργότερα, όταν οι Έλληνες Χριστιανοί των ορεινών χωριών αποφάσισαν να κατέβουν από τα χωριά τους χωρίς όμως να εκδηλωθούν, προσπάθησαν να ζουν κοντά σε οργανωμένες κοινωνίες ακόμα κι αν αυτές ήταν τούρκικες κι όχι να ζουν απομονωμένοι. Εξαιτίας των πολλών νερών της την ονόμασαν Σούμπουσκο (χωριό του νερού).
 
 
 
Αριδαία - ανέγερση Ι. Ναού Αγίου Νικάνδρου 
Αριδαία 1947. Φωτογραφία απο την ανέγερση του Ι. Ναού Αγίου Νικάνδρου στην Αριδαία. (φωτ. αρχείο Κύρτση Δημήτρη)
 
 
Έτσι, σιγά- σιγά οι περιοχές γύρω από τα ποτάμια αναπτύσσονταν σε πληθυσμό. Στο Σούμποσκο κατοικούσε ο αγάς που είχε στη δούλεψή του χριστιανούς. Οι χριστιανοί αυτοί ζούσαν σε παραπήγματα στη σημερινή περιοχή "τσιφλίκι".
 
Η γη ανήκε στους Τούρκους και αυτοί την πωλούσαν στους Έλληνες. Λίγο πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών, υπήρξαν αγοραπωλησίες από τους μουσουλμάνους προς τους ντόπιους κατοίκους. Μετά την αναχώρηση των Τούρκων (1922) τη διαχείριση της μουσουλμανικής περιουσίας, ανέλαβε η Τράπεζα της Ελλάδας, η οποία έναντι τιμημάτων την παραχώρησε μετά από αιτήσεις σε γηγενείς κατοίκους. (κάθε Πέμπτη, εκπρόσωποι της Τράπεζας έρχονται στην Αριδαία και παρουσία συμβολαιογράφου πραγματοποιούν αγοραπωλησίες με τους τοπικούς κατοίκους).
 
 
Αριδαία - η παλιά πλατεία της Λουομένης
Αριδαία 1950. Η πλατεία της Λουομένης. Στα αριστερά της φωτογραφίας διακρίνεται το Διοικητήριο, ενω στα δεξιά το Γυμνάσιο. Σήμερα στην πλατεία αυτή υπάρχει άγαλμα του Αγγελή Γάτσου. (φωτ. αρχείο Κύρτση Δημήτρη)
 
 
Με την έλευση των προσφύγων (1922-24) μια δυναμική αύξηση του πληθυσμού άρχισε να παρουσιάζεται με αποτέλεσμα να κατοικηθούν και άλλες περιοχές της Αριδαίας. Η πρώτη εξάπλωση έγινε τόσο προς το βορειοδυτικό τμήμα της, όσο και προς το νότιο τμήμα. Την περίοδο αυτή έχουμε τον α' εποικισμό μέχρι την Άσπρη Αποθήκη (Διοικητήριο). Πρόχειρα φτιαγμένα σπίτια με τσιμεντόλιθους, κάλυπταν τις ανάγκες των προσφύγων.
 
Στη συνέχεια κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου, πληθυσμοί από τα γύρω χωριά προστέθηκαν στον πληθυσμό της Αριδαίας.
 
 
Αριδαία - Πλατεία
Φωτογραφία στην πλατεία της Αριδαίας μπροστά στο περίπτερο Στολίκη. (Φωτογραφικό αρχείο Κύρτση Δημήτρη)
 
 
Καθώς η ανάπτυξη της πόλης τα τελευταία χρόνια της ειρηνικής ζωής άρχισε να παρουσιάζει πρόοδο και οι ανάγκες σε χώρους κατοίκησης αυξάνονταν, η Αριδαία επεκτάθηκε τόσο προς το νότιο τμήμα της, με την εικόνα που παρουσιάζει ο σημερινός συνοικισμός, όσο και προς το βόρειο τμήμα της.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ευχαριστούμε για το σχόλιό σας!